ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ: ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ;

ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ:

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ;

ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΛΙΟΣΗ

   Και αν για τον ποινικό νομοθέτη έχουν περιχαρακωθεί τα όρια του εγκλήματος του προσηλυτισμού, στον κανονικό νομοθέτη δεν υπάρχει καμιά σχετική αναφορά. Για τους θείους και ιερούς κανόνες των Οικου­μενικών και τοπικών συνόδων και των Πατέρων της Εκκλησίας⁶⁵ οποια­δήποτε διδασκαλία παρεκκλίνει από την ορθόδοξη πίστη είναι κακοδοξία, αίρεση ή πλάνη και καταδικάζεται⁶⁶. Άλλωστε ο όρος προσηλυτισμός εί­ναι πολύ νεότερος⁶⁷. Αναφερόμενος στο θέμα αυτό ο Π. Παναγιωτάκος τονίζει ότι η στοιχειοθέτηση του εγκλήματος του προσηλυτισμού είναι κυρίως «δημιούργημα του πολιτειακού νομοθέτου»⁶⁸ ενώ ο Κ. Ράλλης το τοποθετεί στα πλημμελήματα κατά της πίστης⁶⁹.

   Στο σημείο αυτό είναι χρήσιμο να ασχοληθούμε με δύο όρους: προσηλυτισμός και ιεραποστολή⁷⁰. Ποια είναι τα όρια του καθενός; Πού τε­λειώνει η δράση του ενός και πού αρχίζει η δράση του άλλου; Και οι δύο έχουν τον ίδιο στόχο, δηλαδή τη διάδοση ιδεών (θρησκευτικών). Η δια­φορά έγκειται στον τρόπο δράσης.

      Η ιεραποστολική διδασκαλία αφήνει το άτομο ελεύθερο να αποφασίσει, αν η πίστη που ακούει, διδάσκεται ή μαθαίνει είναι ορθή, ενώ στον προσηλυτισμό το άτομο, για να πειστεί να ακολουθήσει τη διδασκαλία του προσηλυτιστή ως ορθή, καθίσταται θύμα αθέμιτων μέσων, όπως παροχών, μέσων απατηλών, κατάχρησης της απει­ρίας του ή της εμπιστοσύνης του κ.λπ. Ο προσηλυτισμός μοιάζει περισσό­τερο με την προπαγάνδα⁷¹, η οποία δε χρησιμοποιεί απατηλά μέσα βέβαι­α, αλλά παρουσιάζει μονόπλευρα, δηλαδή από την πλευρά που τη συμ­φέρει, τις ιδέες της. Είναι φανερό απ’ όσα πιο πάνω επιγραμματικά ανα­φέραμε ότι οι έννοιες των όρων προσηλυτισμός και ιεραποστολή είναι σα­φώς καθορισμένες. 

Το πρόβλημα δημιουργείται στην ερμηνεία των όρων, αλλά και στην προσωπικότητα του προσηλυτιστή ή του ιεραπόστολου, στην πράξη. Και οι δύο ισχυρίζονται ότι εφαρμόζουν την εντολή του Κυ­ρίου: «Πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα εθνη…»⁷². Ο καθηγη­τής Ηλίας Βουλγαράκης, επικαλούμενος το χωρίο «Ίνα η ο Θεός τα πά­ντα εν πάσιν»⁷³, υποστηρίζει ότι ο σκοπός της ιεραποστολής ταυτίζεται με το σκοπό της «σωτηριολογικής αποστολής του Χριστού, δηλ. της υποτα­γής των πάντων εις τον Πατέρα»⁷⁴, και σημειώνει ότι βλέπουμε ιεραπό­στολους που ασχολούνται μόνο με έργα φιλανθρωπίας, άλλους με πολιτιστικά και αναπτυξιακά προγράμματα, «άλλους να περιορίζομαι μόνο στο κήρυγμα και να αρνούνται τις υλικές ανάγκες του ανθρώπου. Άλλους πάλι να επιδίδονται στον προσηλυτισμό κ.ο.κ.»¹⁵.

Αναφερόμενος στην ειδική ψυχολογία και των δύο, ο Ρωμαιοκαθο­λικός θεολόγος Yves Congar λέγει: «δια μεν την πρώτην (την Ιεραποστολήν) θα ελέγετο, ότι είναι «ζήλος», δια δε τον δεύτερον (τον Προσηλυτισμόν), ότι είναι «αδιακρισία»⁷⁶. Κι αυτή η αδιακρισία αγγίζει ορισμένες φορές την ύβρι, από μέρους κυρίως εισαγόμενων βορειοαμερικανικών θρησκευ­τικών ομάδων, που με αλαζονεία υπερβαίνουν τους ηθικούς νόμους σεβασμού του Έλληνα πολίτη, των ιστορικών και πολιτιστικών του καταβο­λών. Η λαϊκή ρήση «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» δε δικαιολογεί τις ενέργειές τους.

 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

 Οι σημειώσεις δεν αναδημοσιεύονται. Όποιος θέλει να ερευνήσει τις πηγές και τις σημειώσεις ας αγοράσει το πολύτιμο αυτό βιβλίο.

Απόσπασμα από το εξαιρετικό βιβλίο: 

ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΣ – Πεντηκοστιανοί στην Πολεμική Αεροπορία

ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΛΙΟΣΗ

 Το βιβλίο που δεν πρέπει να λείπει από κανένα σπίτι! Αγοράστε το on line

Βιογραφικό Συγγραφέως Ὁ Σωτήριος Α. Λιόσης σπούδασε στὴν στρατιωτικὴ σχολὴ Εὐελπίδων καὶ φοίτησε στὶς στρατιωτικὲς σχολὲς Πολέμου Στρατοῦ καὶ Ναυτικοῦ. τὸ ἔτος 1994 παραιτήθηκε ἀπὸ τὸν στρατὸ μὲ τὸν βαθμὸ τοῦ ταξιάρχου, γιὰ νὰ ἀκολουθήσῃ τὴ Θεολογικὴ Ἐπιστήμη. ἦταν πτυχιοῦχος τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ ᾿Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καὶ τῆς Θεο­λο­γι­κῆς Σχολῆς τοῦ ᾿Εθνικοῦ καὶ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. εἶ­χε ἐπίσης δίπλωμα εἰδικεύσεως (μάστερ) καὶ διδακτορικὸ στὸ κανονικὸ δίκαιο (Θεολογικὴ ᾿Αθηνῶν). ἡ διδακτορικὴ διατριβή του εἶχε θέμα «Λόγοι ἄρσεως τοῦ ἀδίκου στοὺς ἱεροὺς κανόνες σὲ σύγκρισι μὲ τὸν ἑλληνικὸ ποι­νι­κὸ κώδικα». ἦταν ἐπίσης διπλωματοῦχος της ἀλβανικῆς γλώσσης τοῦ «Κέντρου σπουδῶν Νοτιοανατολικῆς Εὐρώπης», γνώστης τῆς ἀγγλικῆς, καὶ δόκιμος συγγρα­φεύς. Διετέλεσε πρόεδρος ἐπὶ ἑπτὰ χρόνια τοῦ «Συλλόγου μεταπτυχιακῶν φοιτητῶν τοῦ Τμήματος Κοινωνικῆς Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθη­νῶν», καὶ μέλος τοῦ διοικητικοῦ συμβουλίου (ἀπὸ τὴν θέσι τοῦ ταμία) τῆς «Ἑλληνικῆς ἑταιρίας Θυματολογίας». κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐνόπλου ὑ­πη­­ρε­σίας του εἶχε τιμηθῆ μὲ στρατιωτικὰ παρά­σημα. ᾿Εξίσου καλὰ ὑπηρετοῦσε καὶ τὴν ψαλτικὴ τέχνη καὶ ἐπιστήμη, καθὼς ἦταν διπλωματοῦχος τοῦ Ἑλληνικοῦ ᾨδείου Ἀθηνῶν στὴν «βυζαντινὴ» ἐκ­κλη­σιαστικὴ Μουσική.  γιὰ ἕνα διάστημα ἦταν λαμπαδάριος τοῦ πανιέρου ναοῦ τῆς «᾿Αναστάσεως» ᾿Ιεροσολύμων, γι᾿ αὐτὸ καὶ τιμήθηκε μὲ τὸ ὀφφίκιο τοῦ «σταυροῦ τοῦ παναγίου τάφου» καὶ μὲ τὸ χρυσὸ με­τάλλιο «τῆς Μητρὸς τῶν Ἐκκλησιῶν τὸ ἱδρυθὲν ἐπὶ τῷ ἐορτασμῷ τῆς 1500ῆς ἐπετείου» τοῦ πατριαρχείου ᾿Ιεροσολύμων.  κατὰ καιροὺς ἐπίσης δια­κό­νησε στὸ ἀναλόγιο διαφόρων ναῶν τῶν ᾿Αθηνῶν. ᾿Εκοιμήθη ἐν Κυρίῳ στὶς 11 αὐγούστου 2011. Πηγή βιογραφικού: http://www.symbole.gr/chrtoms/chpb/slioses/635-sliosesbio

 Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον    www.egolpion.com

5  ΑΠΡΙΛΙΟΥ  2012

Read more: http://www.egolpion.com/ierapostoli_prosilitismos.el.aspx#ixzz2lt64YN88