Κάποιος άρρωστος αδελφοί μου, που ήταν στο νοσοκομείο και σε κακή κατάσταση, συνήλθε σιγά σιγά και την περασμένη εβδομάδα πήρε εξιτήριο για να πάει στο σπίτι του. Και κρατώντας το εξιτήριο στο χέρι του, συναντά τον γιατρό που ήτο και υπεύθυνος του παθολογικού τμήματος και συγχρόνως θεράποντας ιατρός του, και τον ρωτάει:
- Γιατρέ μου το χαρτί αυτό λέει ότι έγινα πια καλά; Ότι δεν έχω τίποτα; Υγιέστατος επιστρέφω στο σπίτι;
Και ο γιατρός απαντά:
- Η πρώτη απάντησις αγαπητέ μου, είναι ότι είσαι τόσο καλά ώστε μπορείς να σπάζεις σίδερα. Η δεύτερη απάντηση και η πιο σωστή είναι ότι πλήρης θεραπεία δεν γίνεται ποτέ. Μετά από κάθε βαριά αρρώστια με σοβαρή εγχείρηση και λοιπά, πάντοτε κατ’ εμέ. Άλλωστε κανένας μας δεν είναι τελείως υγιής. Από μωρά όλοι μας κάτι έχουμε. Έστω και αν για πολλά χρόνια δεν είχαμε πάρει ποτέ ούτε μια ασπιρίνη. Απλά εμείς οι γιατροί οφείλουμε να διαβεβαιώνουμε τον άρρωστο που εξέρχεται απ’ το νοσοκομείο, ότι η κατάστασίς του βελτιώθηκε, ότι είναι καλά πλέον, - αυτό το καλά με εισαγωγικά, - και τίποτα περισσότερο. Άλλωστε θα πρέπει να προσέχει με σχετική δίαιτα και φαρμακευτική αγωγή.
Αυτά είπε ο διευθυντής γιατρός που φαίνεται να ήτο καλός και ειλικρινής. Και αυτό οφείλετο στο ότι ήτο ευσεβής και πιστός χριστιανός.
Χριστιανοί μου, όλοι γύρω μας και μάλιστα διανοούμενοι, κουλτουριάρηδες, και δήθεν μορφωμένοι, μας λένε, ότι ο Χριστός ήλθε στον κόσμο για να μας προσφέρει κάποιους ηθικούς κανόνες. Μόνον γι’ αυτό. Και έτσι να βελτιωθεί κάπως η ζωή μας. Ήτο ένας μεγάλος ηθικολόγος και μύστης και τίποτα περισσότερο.
Λάθος. Μεγάλο λάθος. Θεομαχία μπορώ μα πω, διότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Θεάνθρωπος Κύριος, ο Σωτήρας του κόσμου, ο Θεός που έγινε άνθρωπος στο πρόσωπον του Ιησού Χριστού. Γι’ αυτό και ήλθε ως ιατρός και θεραπευτής ψυχών και σωμάτων. Ήλθε σαν Λυτρωτής και Σωτήρας όλων των ανθρώπων μέχρι της συντελείας των αιώνων, αρκεί να πιστέψουν στην θεότητά Του, να βαπτιστούν στο όνομα της Αγίας Τριάδος, και να εφαρμόσουν στο κατά δύναμιν τις εντολές του Ευαγγελίου Του.
Μόνον έτσι καθίσταται ο Χριστός ο μοναδικός ιατρός και θεραπευτής ψυχών και σωμάτων σε τέλειο βαθμό. Το ότι είναι Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού, και φως εκ φωτός, μας το απεκάλυψε, μας το φανέρωσε και μας το επικύρωσε αφενός μεν με την Σταυρική Του Θυσία και την ανυπέρβλητη θεϊκή του διδασκαλία μαζί με τα θαύματά Του, και αφετέρου με την Ανάστασή Του εκ νεκρών.
Με τα μέσα δε που μας προσφέρει και χορηγεί, Βάπτισμα, Χρίσμα, Θεία Κοινωνία και Λατρεία, Ιερά Εξομολόγηση και το Ευαγγέλιο της Καινής Διαθήκης, έχουμε όλοι μας την δυνατότητα να αποκτήσουμε υγεία ψυχής, ασυγκρίτως καλύτερη από κείνη που είχε ο Αδάμ πριν από την πτώση. Μας δίνει δηλαδή τελεία την ίαση και την υγεία.
Με την ευκαιρία του σημερινού Ευαγγελικού Αναγνώσματος χριστιανοί μου, που αναφέρεται στη θεραπεία του εκ γενετής τυφλού, θα πρέπει να τονιστεί ότι πριν από κάθε θαύμα προηγείται η πίστις. Η ζωντανή πίστις.
Αν δεν πίστευε ο τυφλός δεν θα πήγαινε να πλυθεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Στις περιπτώσεις μάλιστα των άλλων τυφλών που θεραπεύτηκαν, προηγήθηκαν οι παρακλητικές κραυγές τους για έλεος και θεραπεία.
- Ιησού Υιέ Δαυΐδ, ελέησον ημάς,
ή
- Ιησού επιστάτα, ελέησόν με.
Αυτές οι φωνές και αυτό το κάλεσμα φανερώνει την πίστη των τυφλών. ή την πίστη των παραλυτικών, ή την πίστη των λεπρών. ή την πίστη των γονέων για τα δαιμονισμένα παιδιά τους, και γενικά την πίστιν όλων εκείνων που πάσχουν από διάφορες αρρώστιες.
Υπάρχει λαχτάρα για την υγεία μας και καλόν είναι αυτό, αλλά πρέπει να υπάρχει και η πίστις στην παντοδυναμία του Θεού. Προθυμία αλλά και ολόψυχη πίστη, ολοκάρδια πίστη. Έτσι την πίστη ακολουθεί ο Θείος φωτισμός, η Χάρις του θεού και το θαύμα.
Και σε κάποιο άλλο σημείο του Ευαγγελίου βλέπουμε έναν τυφλό, ονόματι Βαρτιμαίος, να ξεπετάγεται μπροστά στο Χριστό και να Τον παρακαλεί να ρίξει μια σπλαχνική ματιά στο χάλι Του. Πάντοτε κάπως έτσι γίνεται. Ο άρρωστος πρέπει να τρέξει στο γιατρό, για να του πει για τους πόνους, ή τις πληγές που έχει ή άλλα συμπτώματα βοηθώντας έτσι την διάγνωση για τις περεταίρω εξετάσεις. Το ίδιο έγινε και στην περίπτωση του τυφλού που αναφέραμε. Τον είδε ο Χριστός, ο ιατρός, ο θεραπευτής και τον ρώτησε:
- Τι θέλεις να κάμω για σένα;
- Κύριε, ίνα αναβλέψω. Να βλέπω θέλω Κύριε, να βλέπω, να βλέπω όπως βλέπει όλος ο κόσμος.
Και ο Κύριος συμφώνησε.
- Ανάβλεψον. Η πίστη σου σέσωκέ σε.
Και ανέβλεψε παραχρήμα, αυτοστιγμεί.
Το ίδιο συμβαίνει κάθε φορά που ο άρρωστος Χριστιανός πηγαίνει στο Χριστό, και δείχνει και φανερώνει με συντριβή και μετάνοια, τις πληγές της ψυχής του μέσα στο πνευματικό ιατρείο της Ιεράς Εξομολογήσεως.
Και ο Χριστός βλέπει και ακούει. Και βλέπει και ακούει γεμάτος καλοσύνη, ευσπλαχνία, μακροθυμία, αγάπη και έλεος. Και συγχωρεί. Και θεραπεύει πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν ψυχής τε και σώματος. Και αναγεννά και δικαιώνει και χαρίζει υιοθεσία.
Καθιστώντας τον πρώην σκλάβο της αμαρτίας και του διαβόλου κληρονόμον της Βασιλείας των Ουρανών.
Ναι αδελφοί μου. Χαρίζοντας την υιοθεσίαν, έτσι καθιστά τον πρώην σκλάβο της αμαρτίας και του διαβόλου. Κληρονόμον της δικής του Βασιλείας, της Βασιλείας των Ουρανών.
Ναι! Ο Χριστός, ο Σωτήρας του κόσμου, ο Θεάνθρωπος Κύριος και βλέπει και ακούει. Είσαι άρρωστος; Είμαι άρρωστος! Είμαστε όλοι ασθενείς. Και ανάλογα με την πίστη, την μετάνοια και την προθυμία που έχουμε θα γίνει και το θαύμα. Το θαύμα στην αποκατάσταση της κλονισμένης σωματικής υγείας, το θαύμα σε μια βαριά αρρώστια, να θεραπευθεί δηλαδή το σώμα αλλά και η ψυχή μαζί.
Και μετά από το θαύμα της θεραπείας και της υγείας και μετά από το θαύμα της αναγεννήσεως και δικαιώσεως, και μετά το θαύμα της ψυχικής αναστάσεως και υιοθεσίας, ακολουθεί η ευχαριστία και η δοξολογία προς τον Θεόν.
Και όπως ο τυφλός ηκολούθη τον Χριστόν δοξάζων τον Θεό, έτσι και μείς. Το καλό που μας κάνει ο Χριστός θεραπεύοντας μια σωματική μας αρρώστια, και κυρίως θεραπεύοντας την ψυχή μας, από τα πορίσματα της αμαρτίας, έχουμε χρέος ιερό, πρώτα πρώτα να Τον βάλουμε στην καρδιά μας, και κατόπιν να το διαλαλούμε δοξολογώντας το Θεό. Το κάνουμε;
Τον ομολογούμε σαν Θεό και Σωτήρα και ιατρό των ψυχών και των σωμάτων μας;
Τον ομολογούμε σαν Θεό με τις πράξεις και τα λόγια μας;
Τον ομολογούμε; Ναι ή όχι;
Αν όχι ας αρχίσουμε από σήμερα, από τώρα, από τούτη τη στιγμή,
Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου